İstinye Körfezi'nde bu akşam garipliği

Dün akşam sevgiliyle rakı içerken Münir Nurettin besteleri bize eşlik ediyordu. Kadehimizi Aşiyan'da uyuyan ervaha kaldırdık. Yahya Kemal'in İstinye şiiri Münir Nurettin Selçuk tarafından bestelenmişti. Bu akşam İstanbul'dan yüzlerce kilometre uzakta olsak da sevgiliyle bu şarkıyı dinliyoruz. Gönlümüz, kalbimiz İstanbul'da...

İstinye
İstinye körfezinde bu akşam garipliği 
Bir mihnetin sonunda teselli kadar iyi. 
Hulya, serinleşen köyü,her an morartıyor; 
Sessiz gelen saat -başı sürdükçe artıyor. 
Durgunlaşıp bir ayna kadar parlıyan suda, 
Dünya güzel göründü resimleşmiş uykuda. 
Binlerce lale serpili yüzlerce bahçeden 
Beş yüz yılın kadehleridir şimdi yükselen. 
Eşsiz Boğaz!Şerefli hayalin derindedir! 
Senden kalan o levhada her şey yerindedir.
Yahya Kemal Beyatlı

İstinye eskiden boğazdaki mehtab sefalarında sandalların uğradığı koylardan bir tanesiymiş. Abdülhak Şinasi Hisar Boğaziçi Mehtapları adlı muhteşem eserinde son demlerine yetiştiği mehtab sefalarını bizlere aktarıyor. Saz ve söz ile ayın ondördünün Boğaz'daki yansımasına eşlik eden şanslı hemşerilerimizin yerinde olmak isterdim. Sandallar İstinye Körfezine geldiği zaman şarkılar ve gazeller susar tepedeki korularda yaşayan bülbüller ötermiş. Koruların az da olsa izleri olsa da İstinye Körfezi önce tersane yapılmasıyla sonra da İspark'ın tekne parkıyla eski günlerinden çok uzakta... 

Sevgiliyle sürekli olarak İstanbul'un ve Boğaziçi'nin bozulmadığı dönemlerde yaşamak istediğimizi söylüyoruz. Huzur'da Mümtaz ve Nuran'ın gezdiği yollarda dolaşırken İstanbul'un ne kadar değiştiğini düşünüp bazen hayıflanıyoruz.