Gönlümle Oturdum da O Yerde

Yahya Kemal Beyatlı'nın Özleyen şiirinden Şekip Memduh Bey tarafından bestelenen bu şarkı dozunda dinlendiği zaman ilaç kıvamında ve giden sevgilileri unutturacak kuvvettedir. Doz aşıldığı zaman ise giden sevgililer hiçbir zaman unutulamaz ve geçmiş yazların hatırasıyla insan Yahya Kemal'in  söylediği gibi hülya gibi koyda yalnız gezmeye başlar. En güzel icralarından bir tanesi Zeki Müren'e aittir. Lafı fazla uzatmadan tavsifi musikiye bırakma zamanıdır.

Şiirin yazıldığı tarih belli olmasa bile Yahya Kemal'in Celile Hanım'dan ayrıldığı dönemde yazdığı şiirlerden bir tanesi olduğunu düşünüyorum. Profesyonel tahmin dedikleri böyle bir şey. Bir zamanlar solcular ile dalga geçmek için Nazım Hikmet'in annesi Celile Hanım ile Yahya Kemal'in aşkını dilime dolardım. Türk şiirinin en güzel şiirleri o aşkın yaşandığı dönemlerden veya ayrıldıktan sonraki dönemden yadigar kalmış. Bu şiir ve benzerleri Yahya Kemal ve Celile Hanım'ın gezdikleri Anadolu Yakası sahillerini, Adaları ve Boğazı çağrıştırıyor.

Bugün bir makalede Yahya Kemal'in yaz motifini şiirlerinde 3 farklı anlamda kullandığını okudum. Birinci olarak gerçek bir mevsim, ikinci olarak aşkın yaşandığı anlar ve son olarak insanın gençlik dönemleri için. Geçmiş yaz şiiri de aynı şekilde giden sevgilinin ardından yazılmış harikulade bir şiirdir. Her mısrası bir mücevher tanesidir.

ÖZLEYEN

Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşurduk tepelerde,
Sen nerde o fecrin ağaran dağları nerde!

Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hulyâ gibi yalnız gezinenler köye indi,
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayâlet gibi, ben kaldım o yerde.


Yahya Kemal BEYATLI