Rumeli Feneri'ni ilk defa öğrenciyken keşfetmiştim. O dönemlerde belediye otobüsüyle Sarıyer'den gidiyordum. Uzun ve yorucu bir yol olmasına ragmen balıkçı köyünün sakinliği, Karadeniz'in uçsuz bucaksız manzarası ve hafta içi kalenin sakinliğiyle benim için bir kaçış rotasıydı.
Yıllar boyunca fırsat buldukça şehrin gürültü ve kalabalığından kaçmak için Rumeli Feneri'ne gitmeye devam ettim. Fenere giden orman içi yollarda araba kullanmak da ayrı bir keyifti. Normalde yollarda seri araba kullanmayı sevsem de bu yol bitmesin diyerek mümkün olan en sakin şekilde gitmeyi tercih ediyorum. Ormanlar ve sakinliğe musiki eşlik edince yolun kendisi bizzat hedef oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder